Ο Felipe Horacio Vásquez Lajara (1860–1936) υπήρξε μια σημαντική πολιτική προσωπικότητα της Δομινικανής Δημοκρατίας, υπηρετώντας ως Πρόεδρος της χώρας σε διάφορες περιόδους (1899, 1902–1903, 1924–1928).

Γεννήθηκε στο Santiago de los Caballeros και από νεαρή ηλικία εντάχθηκε στον στρατό, όπου διακρίθηκε για την ηγετική του ικανότητα και τον πατριωτισμό του. Συμμετείχε στον Εμφύλιο Πόλεμο του 1899 και απέκτησε ισχυρή πολιτική βάση, χάρη στη συνεργασία του με τον Juan Isidro Jimenes.

Ως Πρόεδρος (1924–1928), ο Vásquez ηγήθηκε της χώρας σε μια περίοδο σχετικής σταθερότητας, που ακολούθησε την Αμερικανική στρατιωτική κατοχή. Το έργο του επικεντρώθηκε στις οικονομικές μεταρρυθμίσεις, στη βελτίωση των υποδομών και στην ενίσχυση της θεσμικής λειτουργίας. Ωστόσο, η παρατεταμένη διακυβέρνησή του και η απόπειρα αναθεώρησης του Συντάγματος προκάλεσαν δυσαρέσκεια, οδηγώντας στην ανατροπή του από τον Rafael Trujillo το 1930.

Ο Vásquez φέρεται να ήταν μέλος της Αδελφότητας του Ελευθεροτεκτονισμού, αν και οι πληροφορίες σχετικά με τη δραστηριότητά του στον Τεκτονισμό είναι περιορισμένες. Κατείχε επίσης αξιώματα στρατιωτικής φύσης πριν και κατά τη διάρκεια της πολιτικής του καριέρας.

Η ζωή του συνδέθηκε με την οικοδόμηση μιας πιο σταθερής και σύγχρονης Δομινικανής Δημοκρατίας, αν και η κληρονομιά του αμαυρώθηκε από την ανάδειξη του αυταρχικού καθεστώτος του Trujillo.