Γεννήθηκε στην Καστοριά το 1876. Το 1897 συμμετείχε στον ελληνοτουρκικό πόλεμο και τον Μάρτιο του 1905, όντας τότε ανθυπίλαρχος του Ελληνικού Στρατού, εισήλθε στον Μακεδονικό Αγώνα ως υπαρχηγός του ένοπλου σώματος του καπετάν Μάλλιου ( Στέφανος Δούκας ) από κοινού με άλλους οπλαρχηγούς, με το πολεμικό όνομα «Φιλώτας». Προς το τέλος του 1905, αναγκάσθηκε να επιστρέψει στην ελεύθερη Ελλάδα για λόγους υγείας καθώς και γιατί είχε γίνει ήδη γνωστή η έξοδος του στις Οθωμανικές αρχές, οι οποίες μέσω της πρεσβείας των Αθηνών, ζητούσαν την ανάκληση των Ελλήνων αξιωματικών από την Μακεδονία.

Τον Νοέμβριο του 1906 επανήλθε στη Μακεδονία ως υπαρχηγός στο απόσπασμα του Βασιλείου Παπά ή Βρόντα, αυτή τη φορά με το πολεμικό «Λαύρας» με τομέα δράσης το Μορίχοβο.  Έλαβε μέρος στον Α΄ Βαλκανικό Πόλεμο και ήταν ιδιαίτερη η συμβολή του στην απελευθέρωση της Καστοριάς. Μάλιστα, στις 11 Νοεμβρίου του 1912, τέθηκε επικεφαλής των ελληνικών δυνάμεων που εισήλθαν στην πόλη έπειτα από την αποχώρηση των οθωμανικών στρατευμάτων.

Αργότερα συμμετείχε στην Μικρασιατική Εκστρατεία και αποστρατεύτηκε στις 14 Ιουλίου του 1922 με τον βαθμό του συνταγματάρχου. Αργότερα έλαβε και τον βαθμό του υποστρατήγου. Μετείχε σε επιτροπές καθορισμού συνόρων και πολεμικών αποζημιώσεων. Γνώριζε πολύ καλά την τουρκική και βουλγαρική γλώσσα. Το 1914 του απονεμήθηκε το Παράσημο του Σωτήρος. Απεβίωσε το 1947 στην Θεσσαλονίκη.