Ο Ιωακείμ Μυράτ (Joachim Murat, 1767-1815) ήταν Γάλλος στρατιωτικός και πολιτικός, γνωστός για τη λαμπρή του πορεία κατά τη διάρκεια των Ναπολεόντειων Πολέμων και τη βασιλεία του ως Βασιλιάς της Νεάπολης από το 1808 έως το 1815. Γεννημένος στις 25 Μαρτίου 1767 σε ταπεινή οικογένεια στην Γαλλία, ο Μυράτ ξεκίνησε την καριέρα του ως στρατιώτης. Χάρη στις εξαιρετικές του στρατιωτικές δεξιότητες και τη στενή σχέση του με τον Ναπολέοντα Βοναπάρτη, ανέβηκε γρήγορα στις τάξεις του στρατού.

Το 1808, ο Ναπολέων τον διόρισε Βασιλιά της Νεάπολης, όπου ανέλαβε σημαντικές μεταρρυθμίσεις, προωθώντας την εκπαίδευση και αναδιοργανώνοντας το δικαστικό σύστημα. Παρά τις φιλοδοξίες του, η απόπειρά του να αποσχιστεί από τον Ναπολέοντα και να συμμαχήσει με τους Συμμάχους κατέληξε σε αποτυχία, οδηγώντας τον στην εκτέλεσή του το 1815.

Όσον αφορά τον Ελευθεροτεκτονισμό, ο Μυράτ ήταν πράγματι μέλος της Αδελφότητας και συνδεόταν με τη Μεγάλη Ανατολή της Γαλλίας. Μυήθηκε σε στοά υπό την Αιγίδα της Μεγάλης Στοάς της Γαλλίας κατά την εποχή του Ναπολέοντα, μια περίοδο κατά την οποία το τεκτονικό ρεύμα είχε ισχυρές συνδέσεις με τις πολιτικές και στρατιωτικές ελίτ στη Γαλλία και τα εδάφη της.

Ως ενεργός Ελευθεροτέκτονας, διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην προώθηση των ιδανικών της ελευθερίας, της ισότητας και της αδελφοσύνης, τα οποία επηρέασαν και τη διακυβέρνησή του στη Νεάπολη. Η ένταξή του στην Αδελφότητα αποτέλεσε σημαντικό στοιχείο της ζωής του.

Η σύνδεση του Μυράτ με τον Ελευθεροτεκτονισμό είναι σημαντική στο πλαίσιο της ηγεσίας του, καθώς η Αδελφότητα θεωρείτο πηγή στήριξης για το καθεστώς του Ναπολέοντα και τις ευρύτερες επαναστατικές ιδέες της εποχής.

Εκτελέστηκε στις 13 Οκτωβρίου 1815 στην Καλαβρία της Ιταλίας.