Λογοτέχνης
ΣΤ:. Αδελφοποίησις
(Κέρκυρα 1887 – Αθήνα  1981)    

Το  λογοτεχνικό ψευδώνυμο  του Σπύρου Μουσούρη, ήταν Φώτος Γιοφύλλης.

Μετά  τις εγκύκλιες σπουδές  του στην Κέρκυρα, φοίτησε στην Καλλιτεχνική Σχολή του Κερκυραίου  ζωγράφου  Σπ. Πιζάνη (1905-07). Κατόπιν ήλθε στην Αθήνα και παρακολούθησε μαθήματα στη Νομική και Φιλοσοφική  Σχολή. Αρθρογραφούσε στην εφημερίδα  Ακρόπολις  αλλά  εξέδιδε και σε συμμετείχε σε  περιοδικά της εποχής, Πολιτισμός, Πρωτοπορία, Ελεύθερα Επτάνησα κ.α. Επιμελήθηκε της έκδοσης μιας Ανθολογίας νέων Ελλήνων ποιητών από το 1900-1920. Ήταν μέλος της Ενώσεως Συντακτών, της Εταιρείας αρχαίου δράματος  Ευριπίδης, του Φιλολογικού Συλλόγου Παρνασσός, της Εταιρίας Βυζαντινών Σπουδών, της Εταιρείας Ελλήνων λογοτεχνών.  Τιμήθηκε από την Ελληνική Γλωσσική Εταιρεία με Α΄ βραβείο.  Πρωτοδημοσίευσε  ποιήματά του σε εφημερίδα της Κέρκυρας το 1905. Στη συνέχεια δημοσίευε στον Νουμά. Το 1913 εξέδωσε την  πρώτη του ποιητική συλλογή με τίτλο Αρχοντικά . Ακολούθησαν πεζογραφήματα, ποιητικές συλλογές και θέατρο.   Έκανε επίσης ατομικές και ομαδικές εκθέσεις ζωγραφικής.

Έγραψε πολλές  μελέτες για την Ελληνική Τέχνη. Επιλεκτικά  αναφέρουμε έργα του ανάλογα με τη θεματική τους.

Ποιητικά : Συνθέματα (1916), Το τραγούδι της Κοντέσσας (1920), Ανησυχίες (1923), Μοντέρνες αγάπες και χρώματα(1926), Το τάραγμα του νερού (1934), Αγώνες και αγωνίες (1946)  Φρέσκες φωνές (1970 )

Πεζογραφήματα : Διηγήματα, Στο λιμάνι  της αγάπης. Το άγιο παπούτσι. Τρία μυθιστορήματα.

Μελέτες – Ανθολογίες: H Ελληνική ξυλογραφία (1951),Η Ζωγραφική στην Κέρκυρα (1958),Ιστορία της Νεοελληνικής Τέχνης 1821-1941.( 2τομο).κ.α

Επίσης έκανε μεταφράσεις αρχαίων τραγικών , Λουκιανού, Αριστοφάνη  και  Θέατρο .