Ο Γεώργιος Β΄ (1890 – 1947) ήταν βασιλιάς της Ελλάδας κατά τα διαστήματα 1922-1924 & 1935-1947 και πρωθυπουργός από τις 19 Απριλίου έως τις 22 Απριλίου 1941.
Υπήρξε από τις πιο δραματικές φυσιογνωμίες της νεότερης ελληνικής ιστορίας. Υπηρέτησε στον στρατό ως υπασπιστής του πατέρα του Κωνσταντίνου Α’, παρέμεινε στο πλευρό του κατά τη διάρκεια της σύγκρουσής του με τον Βενιζέλο και τον ακολούθησε το 1917 στην εξορία, όταν παραμερίστηκε στη σειρά διαδοχής από τον μικρότερο αδελφό του Αλέξανδρο, κατόπιν απαιτήσεως της Αντάντ και του Βενιζέλου. Επέστρεψε από την εξορία το 1920, μετά την εκλογική ήττα του Βενιζέλου και την παλινόρθωση της Βασιλείας.
Μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή και την παραίτηση του Κωνσταντίνου Α’, τον διαδέχτηκε στον θρόνο ως Βασιλεύς των Ελλήνων στις 27 Σεπτεμβρίου 1922. Μετά από ένα χρόνο, αναγκάστηκε από την Επαναστατική Κυβέρνηση να εγκαταλείψει την Ελλάδα. Λίγους μήνες αργότερα με απόφαση της εθνοσυνέλευσης, κηρύχθηκαν αυτός και ολόκληρη η δυναστεία, έκπτωτοι. Παρήλθαν 11 περίπου έτη εξορίας για να επανέλθει, έπειτα από το Δημοψήφισμα του 1935.
Με την επιστροφή του στη χώρα, ο Γεώργιος μαζί με τον Ιωάννη Μεταξά, έθεσαν τις βάσεις για να προετοιμαστεί η χώρα για τον πόλεμο που ήταν προφανές ότι ερχόταν. Όταν τα ναζιστικά στρατεύματα εισήλθαν στην Αθήνα, μαζί με την κυβέρνηση Τσουδερού, έφυγε για την Κρήτη. Όταν κατελήφθη και η Κρήτη από τους Γερμανούς, έφυγε για το Κάιρο. Με την απελευθέρωση της Ελλάδας, υποχρεώθηκε να παραμείνει στο εξωτερικό και να δεχθεί την Αντιβασιλεία. Κλήθηκε πάλι να βασιλεύσει το 1946 και απεβίωσε μετά από έξι μήνες.
Στον τεκτονισμό εισήλθε το 1930 στο Λονδίνο όπου ζούσε εξόριστος στην Στοά «Wallwood» υπ’ αριθμ. 1543. Το 1931 έλαβε τον βαθμό του Διδασκάλου ενώ το 1933 εξελέγη Σεβάσμιος της Στοάς του. Το 1936 έλαβε τον τίτλο του Περιφερειακού Μεγάλου Επόπτου της Ηνωμένης Μεγάλης Στοάς της Αγγλίας. Το 1943 εξελέγη μέλος της «Royal Alpha Lodge», υπ’ αριθ. 16 του Λονδίνου, στην οποία παρέμεινε μέλος μέχρι του θανάτου του.
Μετά τον θάνατό του, ο Βασιλεύς Παύλος Α’ κατόπιν αιτήσεως της Μεγάλης Στοάς της Ελλάδος, παραχώρησε σε αυτήν εμβλήματα και άλλα τεκτονικά ενθυμήματα του αδελφού του τα οποία φυλάσσονται στο Τεκτονικό Μουσείο του Μεγάρου Αθηνών.