Κατατάσσεται στη Σχολή Ευελπίδων μαζί με τους Ι. Μεταξά και Ξεν. Στρατηγό. Το 1890 αποφοιτά . Το 1892 φοιτά στη Σχολή Ιππικού. Την επόμενη χρονιά φεύγει για στρατιωτική μετεκπαίδευση στη Γαλλία και στο Βέλγιο, επιστρέφει το 1895. Υπηρέτησε στον ατυχή Ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897. Συμμετείχε στο κίνημα του Γουδή 1909. Από το 1910 υπηρετεί επί διετία ως στρατιωτικός ακόλουθος στην Πρεσβεία μας στη Σόφια. Με το ξέσπασμα του πολέμου βρέθηκε στην Διεύθυνση του Βουλγαρικού Επιτελείου ως αντιπρόσωπος του Ελληνικού Στρατού . Στη συνέχεια τοποθετείται ως επιτελικός αξιωματικός παρά τον αρχιστράτηγο διάδοχο Κωνσταντίνο Α΄.

Το 1917 γίνεται στρατιωτικός ακόλουθος της Ελληνικής πρεσβείας στο Λονδίνο. Συμμετέχει ενεργά στη προώθηση της ιδέας και των δικαίων της Ελλάδας στο ζήτημα της ελληνικότητας της Ανατ. Θράκης. Υπηρετεί ως υπασπιστής στον στρατιωτικό οίκο του Προέδρου της Δημοκρατίας Ναυάρχου Π. Κουντουριώτη (1926). Συνταξιοδοτήθηκε με τον βαθμό του Στρατηγού. Ασχολήθηκε με τη συγγραφή διηγημάτων και ποίησης, η συλλογή διηγημάτων Αγκωνάρια βραβεύτηκε το 1932 . Ιδρύει με άλλους απογόνους Αγωνιστών και ιστορικών οικογενειών, Πατριωτικού Ομίλου (1938).

Απο το 1885 έως το 1890 ο Φραντζής φοίτησε στη Σχολή Ευελπίδων. Ανάμεσα στους συμφοιτητές του στη Σχολή ήταν ο Ιωάννης Μεταξάς και ο Ξενοφών Στρατηγός. Από το 1893 έως το 1895 ο Φραντζής βρέθηκε στη Γαλλία και το Βέλγιο για στρατιωτικές σπουδές. Το 1895 επέστρεψε στην Ελλάδα και το 1897 υπηρέτησε την πατρίδα ως αξιωματικός του Πυροβολικού στον Ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897.

Το 1909 πήρε μέρος στην Επανάσταση στο Γουδί. Από το 1910 έως το 1912 υπηρέτησε ως στρατιωτικός ακόλουθος στην Ελληνική Πρεσβεία Κωνσταντινουπόλεως και στη Σόφια. Με το ξέσπασμα του Πρώτου Βαλκανικού πολέμου βρέθηκε στη Διεύθυνση Πληροφοριών και στη συνέχεια τοποθετήθηκε αντιπρόσωπος του Ελληνικού στρατού στο Βουλγαρικό επιτελείο. Στη συνέχεια και μέχρι το τέλος των Βαλκανικών πολέμων τοποθετήθηκε στο επιτελείο του Βασιλιά Κωνσταντίνου Α’.

Το 1917 διορίστηκε στρατιωτικός ακόλουθος στην Ελληνική Πρεσβεία στο Λονδίνο. Στις διαπραγματεύσεις στο Συνέδριο της Ειρήνης στο Παρίσι μετά το τέλος του Πολέμου ο Φραντζής παρευρέθη με την ιδιότητα του ως Στρατιωτικός Ακόλουθος στην Πρεσβεία του Λονδίνου. Επικεντρώθηκε, σύμφωνα με τις οδηγίες των ανωτέρων του, στο να διαφωτίσει τους αγγλικούς παράγοντες του Συμβουλίου στο ζήτημα της ελληνικότητας της Ανατολικής Θράκης.

Το 1926 τοποθετήθηκε επικεφαλής του στρατιωτικού οίκου του Προέδρου της Δημοκρατίας Ναυάρχου Π. Κουντουριώτη. Μετά τη συνταξιοδότηση του με το βαθμό του Στρατηγού ασχολήθηκε με τη συγγραφή ποιημάτων και διηγημάτων. Το 1932 εξέδωσε τη συλλογή διηγημάτων Αγκωνάρια. Με δική του πρωτοβουλία και άλλων φίλων των απογόνων οικογενειών του 1821 ιδρύθηκε το 1938 ο Πατριωτικός Όμιλος Απογόνων Αγωνιστών του 1821 και Ιστορικών Γενεών της Ελλάδος. Ο Στρατηγός Αμβρόσιος Φραντζής επεβίωσε την 1η Μαρτίου του 1953 στην Αθήνα.