Ο κατά κόσμον Χαρίλαος Φιλιππίδης, σπούδασε στη Θεολογική Σχολή της Χάλκης 1897-1903. Έχοντας μεγάλη κλίση για τα γράμματα διακρίθηκε για την καλλιέργειά του, την εκκλησιαστική διακονία και εθνική δράση του. Συνέχισε τις μεταπτυχιακές του σπουδές στη Λωζάνη και Λειψία (1907-11). Υπηρέτησε ως αρχιδιάκονος στη Μητρόπολη Τραπεζούντας . Το 1913 εξελέγη Μητροπολίτης Τραπεζούντας (1913-38). Κατά την περίοδο του Πρώτου Παγκοσμίου πολέμου ορίστηκε διοικητής Τραπεζούντας τόσον από τους Τούρκους όσον και από τους διαδοχικούς κυρίαρχους τους Ρώσους. Μετά τον πόλεμο έκανε μεγάλο αγώνα και συμμετείχε σε εθνικές αποστολές για την προβολή των δικαίων του αλυτρώτου Ελληνισμού στη Γαλλία, Ιταλία και Αγγλία (1918-20).

Μετά την Μικρασιατική καταστροφή αναγκάστηκε να έλθει στην Αθήνα, όπου χρημάτισε από το 1926, Αποκρισιάριος του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Το 1938 εκλέγεται μέλος της Ακαδημίας Αθηνών για την μεγάλη του, προσφορά και δραστηριότητα, στους εθνικούς αγώνες. Την ίδια χρονιά είναι συνυποψήφιος για τον αρχιεπισκοπικό θρόνο των Αθηνών με τον Κορινθίας Δαμασκηνό. Ο Δαμασκηνός εκλέγεται με 1 ψήφο διαφορά (31 με 30!) Υποβάλλεται ένσταση κατά της εκλογής Δαμασκηνού στο Συμβούλιο της Επικρατείας και ο Χρύσανθος κερδίζει τον Αρχιεπισκοπικό θρόνο.

Επιδεικνύει μεγάλη δραστηριότητα για τα εκκλησιαστικά και εθνικά πράγματα. Έρχεται η Γερμανική κατοχή και ο Χρύσανθος αρνείται να ορκίσει την διορισμένη Κυβέρνηση του Τσολάκογλου 1941. Αυτό θα επιφέρει την αποπομπή του και απόσυρση από τα ιερατικά αξιώματα. Παραμένει ενεργός και συγγράφει εξαιρετικές μελέτες. Το ζήτημα του Ευξείνου Πόντου, Η εκκλησία Τραπεζούντος, οι Γενικοί Κανονισμοί του Οικουμενικού Πατριαρχείου κ.α Ασχολήθηκε και οργάνωσε την ποντιακή ομογένεια Αθηνών , στην Ν. Σμύρνη και έγραφε για το περιοδικό Αρχείον Πόντου.