Σπούδασε στη Φυσικομαθηματική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Σύχναζε συχνά και γυμνάζονταν στο γυμναστήριο του Ιωαν. Φωκιανού. Το 1893-4 παρακολουθούσε τη σχολή γυμναστών στον Πανελλήνιο Γ.Σ. Υπήρξε από τους πρώτους γυμναστές και διορίστηκε γυμναστής στο Βαρβάκειο Λύκειο. Η εποχή εκείνη ήταν ιδιαίτερα πρόσφορη για την προετοιμασία των ολυμπιακών αγώνων του 1896. Στη συνέχεια φοίτησε ως υπότροφος του Ελληνικού κράτους στο Γυμναστικό Ινστιτούτο της Στοκχόλμης το 1897-1901.

Εκπροσώπησε την Ελλάδα στο διεθνές συνέδριο Φυσικής Αγωγής στο Παρίσι, όπου εντυπωσίασε με τις προωθημένες ιδέες και εισηγήσεις του. Συμμετείχε ως διοργανωτής της Μεσολυμπιάδας του 1906. Μετά την επιστροφή του στην Αθήνα, διορίστηκε επιθεωρητής της Γυμναστικής (1910) στη Μέση εκπαίδευση. Ήταν φίλος του Κουμπερτέν. Πολέμησε ως εθελοντής στους Βαλκανικούς πολέμους, ως έφεδρος αξιωματικός. Ο Ελευθ. Βενιζέλος το 1919 του ανέθεσε την Γενική Διεύθυνση Γυμναστικής του Υπουργείου παιδείας. Το εκπαιδευτικό σύστημα εκείνη την εποχή 1917-20 αναδιοργανώθηκε σε όλους τους τομείς με τις προσωπικότητες του Γληνού, Τριανταφυλλίδη, Δελμούζου και γιατί όχι και Χρυσάφη.

Εισήγαγε την φυσική αγωγή σε όλες τις εκπαιδευτικές βαθμίδες, την υιοθέτηση του αθλητισμού από όλες τις κοινωνικές τάξεις και πρότεινε την καθολική άσκηση και τον αθλητισμό από όλους τους πολίτες και όχι τον πρωταθλητισμό. Συνέγραψε πολλά έργα και εγχειρίδια για τα σχολεία, με θέμα την άσκηση και τη γυμναστική. Επίσης ανάλογα θέματα από την αρχαιότητα: Αι περί γυμναστικής δοξασίαι του Γαληνού (ιατρός), Η αγωνιστική των Ομηρικών ηρώων, Η όρχησις των αρχαίων κ.α