Σπούδασε στη Φιλοσοφική Πανεπιστήμιου Αθηνών και δίδαξε στην Ερμούπολη της Σύρου και στο Ταιγαρόνκ της Ρωσίας στην Ελληνική σχολή. Μελέτησε στις βιβλιοθήκες και τα Μουσεία Μόσχας και Πετρουπόλεως κυρίως τη Βυζαντινή τέχνη και αρχαιολογία. Στη συνέχεια (1900) σπούδασε με κρατική υποτροφία στην Ecole Normale Superieure στο Παρίσι. Εκλέχτηκε καθηγητής της Βυζαντινής Ιστορίας και αρχαιολογίας στο Πανεπιστημίου Αθηνών (1912). Ήταν Σύμβουλος της Αρχαιολογικής εταιρίας. Ήταν πρώτος έφορος των αρχαιοτήτων του Χριστιανικού και Μεσαιωνικού Ελληνισμού . Επίσης διετέλεσε Διευθυντής του Βυζαντινού Μουσείου, (1914-1923).

Πραγματοποίησε ανασκαφές, έρευνες και συντήρηση στα Μετέωρα, Δαφνί, Μυστρά, Σπάρτη κ.α. Συνεργάστηκε με τον καθηγητή Σπ. Λάμπρου για την καταγραφή και σύνταξη καταλόγου των χειρογράφων των μονών του Αγίου Όρους. Έκανε πολλές μελέτες και επιστημονικές ανακοινώσεις σε επιστημονικά περιοδικά και εγκυκλοπαίδειες. Αναφέρουμε ενδεικτικά συγγράμματα: Βυζαντινά μνημεία της Ηπείρου, Χρονικά του Μωρέα, Τηνιακά Παραμύθια, Βυζαντινή Θεσσαλονίκη, Αγνείας πείρα της Θεοτόκου, Αλεξανδρινός Πολιτισμός κ.α.