Προσαρμογή Προτιμήσεων Συναίνεσης

Χρησιμοποιούμε cookies για να σας βοηθήσουμε να πλοηγηθείτε αποτελεσματικά και να εκτελέσετε ορισμένες ενέργειες. Θα βρείτε λεπτομερείς πληροφορίες σχετικά με όλα τα cookies κάτω από κάθε κατηγορία συναίνεσης παρακάτω.

Τα cookies που κατηγοριοποιούνται ως «Απαραίτητα» αποθηκεύονται στο πρόγραμμα περιήγησής σας, καθώς είναι αναγκαία για την ενεργοποίηση των βασικών λειτουργιών του ιστότοπου.... 

Πάντα Ενεργά

Τα απαραίτητα cookies είναι ζωτικής σημασίας για τις βασικές λειτουργίες του ιστότοπου, ο οποίος δεν θα λειτουργεί με τον προβλεπόμενο τρόπο χωρίς αυτά.Τα cookies αυτά δεν αποθηκεύουν δεδομένα προσωπικής ταυτοποίησης.

Δεν υπάρχουν cookies για εμφάνιση.

Τα λειτουργικά cookies βοηθούν στην εκτέλεση ορισμένων λειτουργιών, όπως η κοινή χρήση του περιεχομένου του ιστότοπου σε πλατφόρμες κοινωνικών μέσων, η συλλογή σχολίων και άλλες λειτουργίες τρίτων.

Δεν υπάρχουν cookies για εμφάνιση.

Τα αναλυτικά cookies χρησιμοποιούνται για να κατανοήσουμε πώς αλληλεπιδρούν οι επισκέπτες με τον ιστότοπο. Αυτά τα cookies παρέχουν πληροφορίες σχετικά με μετρήσεις, όπως ο αριθμός των επισκεπτών, το ποσοστό εγκατάλειψης, η πηγή επισκεψιμότητας κ.λπ.

Δεν υπάρχουν cookies για εμφάνιση.

Τα cookies απόδοσης χρησιμοποιούνται για την κατανόηση και την ανάλυση των βασικών δεικτών απόδοσης του ιστότοπου, οι οποίοι βοηθούν στην παροχή μιας καλύτερης εμπειρίας χρήστη για τους επισκέπτες.

Δεν υπάρχουν cookies για εμφάνιση.

Τα cookies διαφήμισης χρησιμοποιούνται για να δώσουν στους επισκέπτες προσαρμοσμένες διαφημίσεις βάσει των σελίδων που έχουν επισκεφτεί και να αναλύσουν την αποτελεσματικότητα της διαφημιστικής καμπάνιας.

Δεν υπάρχουν cookies για εμφάνιση.

Πορφύρας Λάμπρος (Χίος,1879 – Πειραιάς 3/12/1932)
Στοά "Σαλαμίς"

Η οικογένειά του ήρθε στον Πειραιά το 1884 όπου και τελικά εγκαταστάθηκε και έλαβε τις εγκυκλίους σπουδές του. Γράφτηκε στην Νομική Σχολή Αθηνών αλλά για λόγους υγείας (ασθένησε βαριά) δεν κατόρθωσε να αποφοιτήσει. Το πραγματικό του όνομα ήταν Δημήτριος Σύψωμος. Όντας νέος αφοσιώθηκε στην ποίηση και λογοτεχνία και δημοσίευσε ποιήματά του στο περιοδικό “Στάδιον” (1894).

Μελέτησε ξένους ποιητές της εποχής από πρωτότυπες εκδόσεις ταξίδευσε στο Παρίσι και Λονδίνο και γνώρισε ποιητές. Μπήκε στους φιλολογικούς κύκλους της Αθήνας (του Παλαμά, Νιρβάνα κ.α.) Το 1909 προσχώρησε στον Εκπαιδευτικό όμιλο των δημοτικιστών. Στη συνέχεια προσχώρησε στη Σοσιαλιστική Δημοκρατική Ένωση. Το 1912-13 πολέμησε στους Βαλκανικούς αγώνες.

Αρθρογραφούσε και συνεργαζόταν με τα περιοδικά : Τέχνη, Παναθήναια, Διόνυσος, Μούσα, Νέα Ζωή, Καλλιτέχνης, το Περιοδικόν μας. Έγινε πολύ αγαπητός κυρίως στους νέους λόγω του πεσιμιστικού ύφους και της μελαγχολίας του. Πολλά ποιήματά του μεταφράστηκαν στη Γαλλία, Γερμανία και Αγγλία. Η πρώτη του ποιητική συλλογή δημοσιεύθηκε το 1920 με τίτλο Σκιές. Μετά τον θάνατό του ο αδελφός του εξέδωσε τα ανέκδοτά του ποιήματα, με τίτλο “Οι μουσικές φωνές“, έργο που βραβεύτηκε από το Εθνικό Αριστείο των Γραμμάτων και Τεχνών (1932).

Ο Πορφύρας ήταν ένας μοναχικός, μελαγχολικός και απλός άνθρωπος, τραγούδησε τον έρωτα, την Ελληνική θάλασσα και φύση. Έμεινε στη μνήμη και αγαπήθηκε για την έκφραση, την γλυκύτητα και την αρμονία του στίχου του. Ο Πορφύρας τιμήθηκε με τον Αργυρό Σταυρό Τάγματος του Σωτήρος και με μετάλλιο από τον Δήμαρχο Πειραιώς. Τιμήθηκε επίσης με ειδικά αφιερώματα φιλολογικών περιοδικών όπως η Εστία και Ελληνική Δημιουργία.

Το μνήμα του, στο νεκροταφείο της Ανάστασης Πειραιά, φιλοτέχνησε ο εξάδελφος του αρχιτέκτονας Δημήτρης Πικιώνης.