Σπούδασε στη Ριζάρειο Σχολή και στη Θεολογική Σχολή Πανεπιστημίου Αθηνών Έγινε διδάκτορας πανεπιστημίου Χαιδελβέργης . Επιμορφώθηκε και στο πανεπιστήμιο της Λειψίας. Διορίστηκε καθηγητής των παιδαγωγικών στο Αρσάκειο και κατόπιν διευθυντής του διδασκαλείου Θεσσαλονίκης. Διετέλεσε γενικός γραμματέας του Υπουργείου Παιδείας το 1926-28.

Διορίζεται υπουργός Παιδείας στην κυβέρνηση Ι. Μεταξά (1936). Διετέλεσε υπουργός Παιδείας και στην κατοχική κυβέρνηση του Ι. Ράλλη, 1943-44. Το 1945 καταδικάστηκε ως δοσίλογος αλλά τρία χρόνια αργότερα αποφυλακίστηκε και το 1951 αμνηστεύθηκε. Αργότερα, το 1959 εκλέχτηκε Ακαδημαϊκός. Συνέγραψε πολλά φιλοσοφικά, παιδαγωγικά και θεολογικά έργα, όπως: την Ιστορία της Φιλοσοφίας 1933, Εισαγωγή εις τας περί Παύλου σπουδάς 1960, Άθως η πύλη του Ουρανού 1962. Συμπόσιον οσίων 1964 κ.α