Προσαρμογή Προτιμήσεων Συναίνεσης

Χρησιμοποιούμε cookies για να σας βοηθήσουμε να πλοηγηθείτε αποτελεσματικά και να εκτελέσετε ορισμένες ενέργειες. Θα βρείτε λεπτομερείς πληροφορίες σχετικά με όλα τα cookies κάτω από κάθε κατηγορία συναίνεσης παρακάτω.

Τα cookies που κατηγοριοποιούνται ως «Απαραίτητα» αποθηκεύονται στο πρόγραμμα περιήγησής σας, καθώς είναι αναγκαία για την ενεργοποίηση των βασικών λειτουργιών του ιστότοπου.... 

Πάντα Ενεργά

Τα απαραίτητα cookies είναι ζωτικής σημασίας για τις βασικές λειτουργίες του ιστότοπου, ο οποίος δεν θα λειτουργεί με τον προβλεπόμενο τρόπο χωρίς αυτά.Τα cookies αυτά δεν αποθηκεύουν δεδομένα προσωπικής ταυτοποίησης.

Δεν υπάρχουν cookies για εμφάνιση.

Τα λειτουργικά cookies βοηθούν στην εκτέλεση ορισμένων λειτουργιών, όπως η κοινή χρήση του περιεχομένου του ιστότοπου σε πλατφόρμες κοινωνικών μέσων, η συλλογή σχολίων και άλλες λειτουργίες τρίτων.

Δεν υπάρχουν cookies για εμφάνιση.

Τα αναλυτικά cookies χρησιμοποιούνται για να κατανοήσουμε πώς αλληλεπιδρούν οι επισκέπτες με τον ιστότοπο. Αυτά τα cookies παρέχουν πληροφορίες σχετικά με μετρήσεις, όπως ο αριθμός των επισκεπτών, το ποσοστό εγκατάλειψης, η πηγή επισκεψιμότητας κ.λπ.

Δεν υπάρχουν cookies για εμφάνιση.

Τα cookies απόδοσης χρησιμοποιούνται για την κατανόηση και την ανάλυση των βασικών δεικτών απόδοσης του ιστότοπου, οι οποίοι βοηθούν στην παροχή μιας καλύτερης εμπειρίας χρήστη για τους επισκέπτες.

Δεν υπάρχουν cookies για εμφάνιση.

Τα cookies διαφήμισης χρησιμοποιούνται για να δώσουν στους επισκέπτες προσαρμοσμένες διαφημίσεις βάσει των σελίδων που έχουν επισκεφτεί και να αναλύσουν την αποτελεσματικότητα της διαφημιστικής καμπάνιας.

Δεν υπάρχουν cookies για εμφάνιση.

Γιαννόπουλος Αγησίλαος (Πειραιάς, 1852- Αθήνα, 9/10/1897)  
Στοά "Πυθαγόρας"

Γεννήθηκε στις το 1852 στον Πειραιά, ενώ καταγόταν από την Ήπειρο, για την απελευθέρωση της οποίας αγωνίστηκε. Πατέρας του ήταν ο Ιωάννης Γιαννόπουλος από την Πρέβεζα, ενώ μητέρα του η ιταλικής καταγωγής Λουίζα ντ’ Αούρια. Λόγω της καταγωγής του χρησιμοποιούσε το ψευδώνυμο Ηπειρώτης. Το 1874 εισήλθε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, ενώ παράλληλα άρχισε να ενδιαφέρεται για τη δημοσιογραφία και τη φιλολογία.

Έναν χρόνο αργότερα, μετακόμισε στην Κωνσταντινούπολη, όπου ο βρισκόταν ο πατέρας του. Το 1876 διέκοψε τις σπουδές του και μετέβη στο Μπάρι της Ιταλίας, όπου υπήρξε διευθυντής σε υποκατάστημα της βιομηχανίας που κατείχαν οι θείοι του, από την πλευρά της μητέρας του. Όσο βρισκόταν στην Ιταλία, παρακολούθησε μαθήματα σε ιταλικά πανεπιστήμια, ενώ έγινε ανταποκριτής σε ελληνικές εφημερίδες, αλλά και συγγραφέας ποιημάτων και διηγημάτων στα περιοδικά Ραμπαγάς, Νέαι Ιδέαι, Ποικίλη Στοά, Εστία και Μη Χάνεσαι. Έγραφε επίσης και σε ιταλικές εφημερίδες, όπως η Riforma.

Η ελληνική κυβέρνηση τον όρισε Υποπρόξενο στο Μπάρι το 1883, και Πρόξενο το 1887. Για τις υπηρεσίες του εκεί τιμήθηκε με τον Αργυρό Σταυρό του Τάγματος του Σωτήρος. Παράλληλα από το 1883, υπήρξε συνεργάτης της εφημερίδας Ακρόπολις. Το 1885 νυμφεύθηκε την Μαρία-Ευριδίκη Σπηλιάδη, με την οποία απέκτησε 7 παιδιά.

Από το 1888 υπήρξε συνεργάτης της Εφημερίδος, ενώ έναν χρόνο αργότερα επέστρεψε στην Αθήνα όταν και έγινε αρχισυντάκτης της. Σε διάφορα άρθρα του σχετικά με θεατρικές και φιλολογικές κριτικές χρησιμοποίησε το ψευδώνυμο Θέσπις. Ο ίδιος πήρε αρνητική θέση για τη χρήση της δημοτικής. Το 1893 εξέδωσε το βιβλίο Μελέτη της οικονομικής καταστάσεως, ενώ ασχολήθηκε με την πολιτική στο πλευρό του Χαρίλαου Τρικούπη, αν και αρχικά ήταν απέναντί του.

Στον Ελληνοτουρκικό Πόλεμο του 1897, υπήρξε από τους πρωτεργάτες του σχηματισμού της «Ηπειρωτικής Φάλαγγας», λαμβάνοντας μέρος στις αποβάσεις και τις αψιμαχίες στην περιοχή της Πρέβεζας. Πέθανε από καρκίνο στις 27 Σεπτεμβρίου 1897 στην Αθήνα, ενώ η κηδεία του έγινε με δαπάνη του δημοσίου από τον Αρχιεπίσκοπο Προκόπιο Β΄ στον Μητροπολιτικό Ναό. Τάφηκε στο Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών.

Διετέλεσε Μέλος του Συμβουλίου της Μεγάλης Στοάς της Ελλάδος.