Σπούδασε νομικά στην Αθήνα και κατόπιν στην Λειψία, απ’ όπου έλαβε το διδακτορικό του. Διορίστηκε υφηγητής του Διεθνούς Δικαίου στο Πανεπιστήμιο Αθηνών (1893). Και κατόπιν διετέλεσε (1896) καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών στην Έδρα Δημοσίου και Ιδιωτικού Διεθνούς Δικαίου και αργότερα του Συνταγματικού (1898). Δίδαξε επί πολλά έτη 1898 έως 1922.

Διορίστηκε σύμβουλος στο υπουργείο εξωτερικών (1898). Επίσης ήταν μέλος της επιτροπής και συγγραφής του Αστικού Κώδικα (1908). Πρεσβευτής της Ελλάδος στη Βιέννη 1910-1913. Σύμβουλος στο υπουργείο εξωτερικών. Υπουργός Εξωτερικών το 1914. Διαφώνησε με τον Ελ. Βενιζέλο και παραιτήθηκε. Έγινε σύμβουλος του θρόνου. Έζησε για αρκετά χρόνια στο εξωτερικό, Ιταλία, Ελβετία, Γερμανία κ.α και ανέπτυξε μεγάλη επιστημονική δράση επί θεμάτων Διεθνούς Δικαίου. Εκπροσώπησε την Ελλάδα στην Κοινωνία των Εθνών 1922 και βοήθησε πολύ σε θέματα του προσφυγικού προβλήματος της Ελλάδας.

Αναγορεύτηκε Ακαδημαϊκός το 1926 και κατόπιν Πρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών. Υπήρξε μέλος του διεθνούς δικαστηρίου της Χάγης. Επίσης διετέλεσε Γραμματέας της Επιτροπής Ολυμπιακών Αγώνων του 1895 και του 1921 και 1927. Έγραψε πολλές πραγματείες Διεθνούς δικαίου και άλλων νομικών θεμάτων. Επιλεκτικά αναφέρουμε: Το Κρητικό ζήτημα από διεθνούς απόψεως, Η θέσις των Μεγάλων Δυνάμεων από απόψεως Διεθνούς Δικαίου(1905), Η εν Χάγη Συνδιάσκεψις της Ειρήνης (1908), Κατάργησις των αντεκδικήσεων εν τω Διεθνεί Δικαίω (1929). κ.α.