Γιος αρχοντικής Πατρινής οικογένειας. Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο Αθήνας νομικά και επέστρεψε στην Πάτρα για να ασχοληθεί στους προεκλογικούς αγώνες του πατέρα του. Σε ηλικία 26 ετών εκλέχτηκε βουλευτής Πατρών. Το 1910 επανεκλέχτηκε βουλευτής και το 1912 ο Ελευθ. Βενιζέλος τον πρότεινε για πρόεδρο της Βουλής αλλά εκείνος δεν δέχτηκε. Το 1913 ανέλαβε την θέση του Γενικού Διοικητή Κρήτης πάλι με πρόταση το Βενιζέλου. Στην επίσημη εγκατάστασή του συμμετείχαν ο βασιλεύς Κωνσταντίνος Α΄, Ελ. Βενιζέλος , Π. Κουντουριώτης και παρευρίσκονταν πολλοί πολιτικοί αρχηγοί . Ως διοικητής άφησε μεγάλο έργο σε δημόσια έργα, οργάνωση Αγροφυλακής κ.α.

Το 1915 επέστρεψε στην Αθήνα και εκλέχθηκε και πάλι βουλευτής. Τον επόμενο χρόνο ανέλαβε το υπουργείο Εσωτερικών και προσωρινά το Δικαιοσύνης. Με δήλωσή του τάχθηκε υπέρ του Βασιλέως Κωνσταντίνου. Μετά την επικράτηση των Βενιζελικών συνελήφθη και φυλακίστηκε έως το 1920. Στις εκλογές του 1920 εξελέγη βουλευτής και τον Μάρτιο του 1922 ανέλαβε το υπουργείο Εθνικής οικονομίας. Παραιτείται και αναχωρεί με τον Πρωθυπουργό Δημ. Γούναρη για την Γένοβα σε διεθνή σύσκεψη. Επιστρέφει τον Μάιο και αναλαμβάνει και πάλι το υπουργείο του. Μετά τη Μικρασιατική καταστροφή παραιτείται .

Το 1925 έγινε υπουργός Παιδείας και Εκκλησιαστικών στην κυβέρνηση Θ. Παγκάλου. Κατόπιν αναλαμβάνει υπουργός Εξωτερικών στην κυβέρνηση Ευταξία. Το 1931 κατόπιν πρωτοβουλίας του ίδρυσε τον σύλλογο προστασίας Ελληνικών προϊόντων μια πρόταση που δέχτηκαν όλοι οι μεγάλοι επιχειρηματίες και οικονομολόγοι της εποχής, Βενιζέλοι, Ξεν. Ζολώτας, Γ. Πεσματζόγλου, Θ. Σοφούλης, Γ. Μερκούρης κ,α. Στις εκλογές του 1936, εκλέχτηκε για τελευταία φορά βουλευτής Αχαΐας. Ασχολήθηκε επίσης με την οργάνωση δημόσιας διοίκησης και επιστημονική μελέτη και οργάνωση, απόδοσης της εργασίας, ιδρύοντας ανάλογες εταιρείες.