Πολιτικός           

ΣΤ:. Υψηλάντης

(Ευρυτανία 1912 – Αθήνα 1989)               

Αδελφός του Φώτιου, σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και Θεολογία στην Θεολογική Σχολή της Χάλκης. Ασχολήθηκε με την δικηγορία και προσέφερε τις υπηρεσίες του στην Αρχιεπισκοπή Αθηνών και στον Αντιβασιλέα Αρχιεπίσκοπο Δαμασκηνό κατά την περίοδο της Γερμανικής κατοχής. Πολέμησε ως έφεδρος υπολοχαγός στην Αλβανία. Τιμήθηκε με παράσημα ανδρείας, Πολεμικός Σταυρός Γ τάξεως, Ταξιάρχης του Φοίνικος. Το 1945-46 διορίστηκε Νομάρχης Ζακύνθου. Κατόπιν ασχολήθηκε με την πολιτική και εκλέχτηκε για πρώτη φορά Βουλευτής (1950). Από τότε εκλεγόταν βουλευτής συνεχώς, 1951-52 με τον Συναγερμό του Παπάγου και από το 1956 έως το 1964 με τους συνδυασμούς της ΕΡΕ. Υπουργός Συγκοινωνιών 1956-58. Μετά την μεταπολίτευση εισήλθε στο κόμμα της Ν. Δημοκρατίας και εξελέγη υπουργός Παιδείας 1974-76, Γεωργίας 1980-81, Βοήθησε ιδιαίτερα την γενέτειρά του με τον αδελφό του με Πνευματικό Κέντρο, και σε επέκταση του Νοσοκομείου Καρπενησίου.