Πολιτικός – Κυβερνήτης
ΣΤ:. Modesto
Μία σπάνια Ευρωπαϊκή προσωπικότης που γεννήθηκε ‘Έλληνας και βοήθησε στη δημιουργία του Νεοελληνικού κράτους. Καταγωγή της παλαιάς αρχοντικής οικογενείας του από γεννήθηκε το 17 στην Κέρκυρα όπου σπούδασε και έμαθε ξένες γλώσσες . Από μικρός έδωσε δείγματα της ευφυΐας του. Κατά την 2η Γαλλική κατοχή μετά την συνθήκη του Τιλσίτ 1807, ο Γάλλος στρατηγός C. Berthier του πρότεινε να τον συστήσει στον Ναπολέοντα ως υποψήφιο Σύμβουλο στην Ιόνια Επικράτεια, αυτός όμως απέρριψε την πρόταση διότι ποτέ δεν πίστεψε ότι ο Ναπολέων θα ενδιαφερόταν για την απελευθέρωση της Ελλάδος. Όμως δύο χρόνια αργότερα δέχθηκε την πρόταση του Ρώσου Καγκελάριου Ρωμαντζώφ ο οποίος τον πρότεινε στον Αυτοκράτορα Αλέξανδρο Α’ για την διπλωματική υπηρεσία του Υπουργείου Εξωτερικών . Ο Τσάρος τον διόρισε Σύμβουλο Επικρατείας Εξωτερικών Υποθέσεων και τον ονόμασε ιππότη και παρασημοφόρησε με το μετάλλιο της Αγίας Άννας Β’ τάξεως. Έτσι ξεκίνησε η μεγάλη καριέρα του και γρήγορα ανέβηκε τις βαθμίδες της ιεραρχίας. Το 1811 διορίζεται ακόλουθος στη Ρωσική πρεσβεία της Βιέννης. Από εκεί αρχίζει να προτείνει με διάφορες αναφορές και διπλωματικές εκθέσεις τα πλεονεκτήματα και τα οφέλη της Ρωσίας, από τους Έλληνες της διασποράς (90.000 στην Αυστρία, 7.000 στην Ιταλία, 5.000 στην Μαύρη Θάλασσα και Κριμαία αλλά και στις 50.000 άξιους ναυτικούς της εμπορικής ναυτιλίας των Ελλήνων). Γίνεται βοηθός του Ρώσου πρέσβη. Διορίζεται διευθυντής του Διπλωματικού γραφείου του αρχηγού στρατιάς στο Δούναβη, Στρατηγού Tcitchagof τον Μάιο του 1812. Οι λαμπρές διπλωματικές ενέργειες του Καποδίστρια θα του αποδώσουν δύο ακόμη διακρίσεις που εκφράζουν την ευαρέσκεια του Αυτοκράτορα με τα παράσημα του Αγ. Βλαδιμήρου και της Αγ. Άννης Α’ τάξεως. Μετά την μάχη της Λειψίας το 1913 ο αυτοκράτορας επισκέπτεται το αρχηγείο έξω από την Φραγκφούρτη και ζητά να συνομιλήσει με τον Καποδίστρια. Εκεί του εκμυστηρεύεται πολλά από τα σχέδιά του και του αναθέτει το μεγάλο πρόβλημα της συγκρότησης ενιαίου κράτους στην Ελβετία. Έτσι ο Καποδίστριας τον Νοέμβριο του 1813 θα βρεθεί στα καντόνια της ταραγμένης περιοχής και μετά από σκληρή δουλειά και άριστες διπλωματικές λύσεις , επιτυγχάνει την ψήφιση ενός κοινού Συντάγματος και ομοσπονδοποίηση 23 κρατιδίων. Αυτό υπήρξε μέγα επίτευγμα για την εποχή, ευνοώντας τα συμφέροντα της Ρωσίας. Το όνομα του Καποδίστρια είναι πλέον φημισμένο και σεβαστό σε όλες τις Αυλές της Ευρώπης. Ο Τσάρος τον καλεί να τον συνοδεύσει στο περίφημο Συνέδριο της Βιέννης (1814). ΄Εκτοτε ο Καποδίστριας αναλαμβάνει ως υπουργός Εξωτερικών μαζί με τον άλλο υπουργό Νέσελρωδ, έως το 1822, οπότε και παραιτήθηκε. Στα χρόνια αυτά ο Καποδίστριας έδειξε τη μεγάλη του αξία. Σταχυολογούμε : Το 1815 υπογράφει την Συνθήκη ανεξαρτησίας των Ιονίων Νήσων, υπό την Αγγλική προστασία, πέτυχε την κατάργηση αγοραπωλησίας των ανθρώπων, οργάνωσε το κράτος της Βεσαραβίας, βοήθησε στην αυτονόμηση της Πολωνίας και ιδιαίτερα του Βασιλείου της Βαρσοβίας. Υποστήριξε τις αυτονομήσεις των κρατών της Νοτίου Αμερικής από την Ισπανία. Συγκρούστηκε κατ επανάληψη με τον Metternich, υποστηρίζοντας τον διαφωτισμό , την αυτονομία και τις φιλελεύθερες ιδέες των λαών. Υποστήριξε την ειρηνική και ισότιμη διαβίωση των λαών, ήταν ο πρώτος σκόρπισε το σύνθημα μιας Ενωμένης Ευρώπης. Διαφοροποίησε τον Ελληνικό απελευθερωτικό αγώνα από τους αγώνες εναντίον της απολυταρχίας των κινημάτων της Ιταλίας και Ισπανίας. Προστάτεψε τον Αλεξ. Υψηλάντη και τους φιλικούς με διπλωματικές Αυτοκρατορικές εξαγγελίες. Όταν πια τα περιθώρια συνδιαλλαγής με τον Τσάρο και τους συμμάχους της Ιερής Συμμαχίας στένεψαν, παραιτήθηκε και έφυγε για την Ελβετία (Γενεύη) όπου και εργάστηκε για την Ελληνική υπόθεση της ανεξαρτησίας. Ο Καποδίστριας είχε ιδρύσει από το 1814 την περίφημη Φιλόμουσο Εταιρία με πλούσια μέλη για την πολλαπλή βοήθεια της Ελλάδος. Ασκούσε επιρροή και επηρέαζε διάσημους Ευρωπαίους που στο τέλος έκανε ενεργούς Φιλέλληνες. Βοηθούσε με κάθε τρόπο τους αγωνιζόμενους Έλληνες. Ώσπου το 1827 με την 3η Εθνοσυνέλευση εξελέγη Κυβερνήτης του Ελληνικού Κράτους