Ο Ιωσήφ Β’ (Joseph II, 1741-1790), Αυτοκράτορας της Αυστρίας, ήταν από τις πιο σημαντικές φιγούρες της Ευρωπαϊκής Ιστορίας του 18ου αιώνα. Υιός της Μαρίας Θηρεσίας και αδελφός της Μαρίας Αντουανέτας, ανέλαβε την ηγεσία του Αυστριακού θρόνου το 1780 μετά τον θάνατο της μητέρας του και κυβέρνησε με καινοτόμο και εκσυγχρονιστικό πνεύμα. Ως φιλελεύθερος μονάρχης, προώθησε σημαντικές μεταρρυθμίσεις, όπως την ενοποίηση του νομικού συστήματος και την ενίσχυση του δικαιώματος ελευθερίας της πίστης και συνείδησης, περιορίζοντας την επιρροή της Εκκλησίας.
Ο Ιωσήφ Β’ ήταν Ελευθεροτέκτονας και είχε σημαντική συμμετοχή στον Ελευθεροτεκτονισμό της εποχής του. Είναι γνωστό ότι μυήθηκε το 1780 σε στοά στη Βιέννη υπό το όνομα Zur gekrönten Hoffnung (Στοά της Εστεμμένης Ελπίδας), κατά τη διάρκεια της βασιλείας του και υπήρξε υποστηρικτής των τεκτονικών αρχών, οι οποίες τόνιζαν την ελευθερία, την ισότητα και την αδελφότητα. Η στοά αυτή ήταν μία από τις πιο σημαντικές στοές της εποχής στην Αυστρία και είχε στενές σχέσεις με σημαντικές προσωπικότητες του Διαφωτισμού.
Το 1785, ο Ιωσήφ Β’ εξέδωσε το Διάταγμα των Ελευθεροτεκτόνων (Freimaurerpatent), το οποίο ρύθμιζε τον Ελευθεροτεκτονισμό στη Γερμανική Αυτοκρατορία. Το διάταγμα αυτό ενοποίησε τις στοές υπό την κρατική εποπτεία, ευθυγραμμίζοντάς τες με το όραμά του για μεταρρυθμίσεις, ενώ ταυτόχρονα περιόρισε την κρυφή τους φύση.
Ο ίδιος είχε εκδηλώσει το ενδιαφέρον του για τις ιδέες του Διαφωτισμού και οι τεκτονικές αρχές συνέβαλαν στην προώθηση αυτών των ιδεών στην κεντρική Ευρώπη. Στην πραγματικότητα, ο Ιωσήφ Β’ φέρεται να είχε στενές σχέσεις με πολλές στοές της εποχής και να ενίσχυσε τις προσπάθειες των Ελευθεροτεκτόνων στην Αυστρία.
Ήταν ιδιαίτερα επηρεασμένος από τις τεκτονικές ιδέες, όπως η προώθηση της λογικής, της κοινωνικής δικαιοσύνης και της μεταρρύθμισης ενώ ο Ελευθεροτεκτονισμός άνθιζε κατά τη διάρκεια της βασιλείας του.
Οι τεκτονικές του πεποιθήσεις αντηχούσαν στις πολιτικές του κατά τη διάρκεια της βασιλείας του, οι οποίες περιλάμβαναν τη μείωση της δύναμης της Καθολικής Εκκλησίας στην Αυστρία, την προώθηση της θρησκευτικής ανοχής και τη μεταρρύθμιση του εκπαιδευτικού και νομικού συστήματος. Προσπάθησε ακόμη να κάνει το κράτος πιο κοσμικό, περιορίζοντας την επιρροή της Εκκλησίας, κάτι που ταίριαζε με τις τεκτονικές αξίες που υποστήριζαν τον κοσμικισμό και τον διαχωρισμό της εκκλησίας από το κράτος.
Το ενδιαφέρον του Αυτοκράτορα για τον Ελευθεροτεκτονισμό ήταν επίσης πρακτικό—θεώρησε ότι ήταν ένας τρόπος να συγκεντρώσει διανοητική υποστήριξη για τις μεταρρυθμιστικές του πολιτικές. Οι τεκτονικές του πεποιθήσεις συνέβαλαν σε αυτές τις μεταρρυθμίσεις, οι οποίες επηρεάστηκαν έντονα από τις ιδέες του Διαφωτισμού.
Παρά τη σύντομη διάρκεια της βασιλείας του, τα μέτρα που εισήγαγε είχαν μόνιμο αντίκτυπο στην αυστριακή κοινωνία και οι τεκτονικές του σχέσεις ήταν σε συμφωνία με τους πιο προοδευτικούς στόχους που επιδίωξε κατά τη διάρκεια της βασιλείας του.
Η συμμετοχή του στον Ελευθεροτεκτονισμό ήταν μέρος της γενικότερης δέσμευσής του για τις αξίες του Διαφωτισμού και της επιθυμίας του να εκσυγχρονίσει και να μεταρρυθμίσει την Αυστριακή Αυτοκρατορία.
Απεβίωσε στις 20 Φεβρουαρίου του 1790 στη Βιέννη, σε ηλικία σαράντα εννέα ετών.