Ο Φρανσίσκο Ιγνάσιο Μαδέρο (Francisco Ignacio Madero González, 1873-1913) γεννήθηκε στις 30 Οκτωβρίου 1873 στην πολιτεία Κοαουίλα του Μεξικού, σε μια εύπορη οικογένεια γαιοκτημόνων. Ο Μαδέρο υπήρξε πολιτικός, συγγραφέας και ηγέτης της Μεξικανικής Επανάστασης του 1910, η οποία έθεσε τέλος στην τριακονταετή δικτατορία του Πορφίριο Ντίαζ. Με το βιβλίο του «Η Διαδοχή της Προεδρίας το 1910», κάλεσε σε εκλογικές μεταρρυθμίσεις και δημοκρατική διακυβέρνηση, καθιστώντας τον κεντρική φιγούρα της αντίστασης.
Το 1911, μετά την παραίτηση του Ντίαζ, εξελέγη Πρόεδρος του Μεξικού. Κατά τη διάρκεια της θητείας του, προώθησε κοινωνικές και οικονομικές μεταρρυθμίσεις, αν και αντιμετώπισε ισχυρή αντίδραση από παραδοσιακά συμφέροντα και στρατιωτικούς ηγέτες. Η αδυναμία του να επιβάλει τον έλεγχο σε ένα διαιρεμένο έθνος οδήγησε σε αποστασίες και πραξικόπημα.
Ο Μαδέρο ήταν Ελευθεροτέκτονας. Μυήθηκε το 1890 στη στοά Benito Juárez de Coahuila. Στη διάρκεια της τεκτονικής του πορείας και συγκεκριμένα το 1909, υιοθετήθηκε από τη στοά Lealtad Ciudad de México και γύρω στα 1912 από τη στοά Mariano Escobedo de Coahuila.
Μυήθηκε στον 33ο βαθμό του Αρχαίου και Αποδεδεγμένου Σκωτικού Τύπου (A.A.S.R.) το 1911. Ο αντιπρόεδρός του, Χοσέ Μαρία Πίνο Σουάρεζ, ήταν επίσης Ελευθεροτέκτονας, κατέχοντας τον 33ο βαθμό στον ίδιο Τύπο.
Η απόκτηση του 33ου βαθμού υποδεικνύει τη βαθιά αφοσίωσή του Μαδέρο στις αρχές του Ελευθεροτεκτονισμού και την ενεργή συμμετοχή του στη στοά. Η φιλοσοφία του για δικαιοσύνη, ελευθερία και δημοκρατία ήταν σύμφωνη με τις αρχές της Αδελφότητας.
Η συμμετοχή του Μαδέρο στον Ελευθεροτεκτονισμό είναι σημαντική, καθώς η Αδελφότητα διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στο πολιτικό τοπίο του Μεξικού κατά την εποχή εκείνη. Πολλοί Μεξικανοί ηγέτες και επαναστάτες ήταν Ελευθεροτέκτονες, και η Αδελφότητα συχνά επηρέαζε πολιτικά κινήματα και μεταρρυθμίσεις.
Αξίζει να σημειωθεί ότι κατά την εποχή του Μαδέρο, ο Ελευθεροτεκτονισμός στο Μεξικό ήταν διχασμένος μεταξύ διαφόρων Τύπων, όπως ο Σκωτικός Τύπος και ο Τύπος της Υόρκης, καθένας εκ των οποίων συνδεόταν με διαφορετικές πολιτικές ιδεολογίες. Ο Σκωτικός Τύπος, στον οποίο ανήκε ο Μαδέρο, συχνά συνδεόταν με φιλελεύθερα και μεταρρυθμιστικά κινήματα.
Ο Φρανσίσκο Μαδέρο ήταν αφοσιωμένος Ελευθεροτέκτονας, αντικατοπτρίζοντας την προσήλωσή του στα φιλελεύθερα και μεταρρυθμιστικά ιδανικά που χαρακτήριζαν την πολιτική του πορεία.
Στις 19 Φεβρουαρίου 1913, ο στρατηγός Βικτοριάνο Ουέρτα που αποτελούσε μέλος της Αδελφότητας (κατείχε τον 30ο βαθμό του Αρχαίου και Αποδεδεγμένου Σκωτικού Τύπου) και τον οποίο εμπιστευόταν άκρως ο Μαδέρο, τον ανέτρεψε και λίγες μέρες αργότερα, τον δολοφόνησε.