Ο Κάρολος ΙΔ’, (Charles XIV, 1763–1844), Βασιλιάς της Σουηδίας και της Νορβηγίας (1818-1844), γεννήθηκε ως Ζαν Μπαπτίστ Μπερναντότ στη Γαλλία και αναδείχθηκε στη βασιλική οικογένεια της Σουηδίας μέσω της εκλογής του ως διάδοχος το 1810, μετά από την πρόσκληση της σουηδικής κυβέρνησης. Κατά την αναχώρησή του από τη Γαλλία, υιοθέτησε το όνομα Κάρολος ΙΔ’ και ανέβηκε στον θρόνο το 1818, ακολουθώντας τον Κάρολο ΙΓ’. Η βασιλεία του χαρακτηρίστηκε από σημαντικές πολιτικές και κοινωνικές μεταρρυθμίσεις, με κύριο στόχο την ενίσχυση της συνταγματικής μοναρχίας και τη σταθεροποίηση του σουηδικού κράτους μετά από ταραγμένες περιόδους, όπως οι Ναπολεόντειοι πόλεμοι.

Ο Κάρολος ΙΔ’ ήταν Ελευθεροτέκτονας με έντονη παρουσία στη Σουηδία κατά την εποχή του. Μυήθηκε ενώ ήταν ακόμα στη Γαλλία και συνδέθηκε με το Γαλλικό Τυπικό πριν ανέβει στον θρόνο της Σουηδίας. Ως εξέχων στρατιωτικός ηγέτης και αργότερα ως μονάρχης, η συμμετοχή του στον Ελευθεροτεκτονισμό ήταν σημαντική, καθώς η Αδελφότητα είχε μεγάλη επιρροή στους ελίτ κύκλους της Ευρώπης εκείνη την εποχή.

Η συμμετοχή του Κάρολου ΙΔ’ στον Ελευθεροτεκτονισμό αντανακλούσε την υποστήριξή του προς τις αξίες του Διαφωτισμού, τις οποίες η Αδελφότητα προώθησε, όπως η ελευθερία, η ισότητα και η αδελφοσύνη. Η σχέση του με την Αδελφότητα επηρέασε τη βασιλεία του, ιδιαίτερα στη στήριξη και εδραίωση του Ελευθεροτεκτονισμού στη Σουηδία.

Ο Κάρολος ΙΔ’ απεβίωσε το 1844 και κληροδότησε τη βασιλεία στον γιο του, Όσκαρ Α’, ενδυναμώνοντας την ηγεσία της οικογένειας Μπερναντότ στη Σουηδία.