Ο Ιωσήφ Βοναπάρτης (Joseph Bonaparte, 1768–1844) ήταν Γάλλος πολιτικός και αδελφός του Ναπολέοντα Βοναπάρτη. Γεννήθηκε στη Φιγέρ, Γαλλία, και σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο του Παρισιού. Αρχικά, υπηρέτησε ως δικαστής και διπλωμάτης ενώ το 1806, ο Ναπολέων τον διόρισε βασιλιά της Ισπανίας, θέση που διατήρησε έως το 1808. Η βασιλεία του χαρακτηρίστηκε από προσπάθειες εκσυγχρονισμού του ισπανικού κράτους, αλλά αντιμετώπισε έντονη αντίσταση από τους Ισπανούς και τους Βρετανούς. Μετά την αποχώρησή του από την Ισπανία, ο Ιωσήφ εγκαταστάθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου ασχολήθηκε με τη συλλογή έργων τέχνης και την πολιτική.

Όσον αφορά τη συμμετοχή του Ιωσήφ Βοναπάρτη στον Ελευθεροτεκτονισμό, μυήθηκε στη Στοά “La Parfaite Sincérité” στη Μασσαλία το 1793.

Το 1804, ο Ιωσήφ διορίστηκε Μέγας Διδάσκαλος της Μεγάλης Ανατολής της Γαλλίας, θέση που κατείχε μέχρι το 1815. Κατά τη διάρκεια της θητείας του, έπαιξε σημαντικό ρόλο στην αναδιοργάνωση και την επέκταση του Ελευθεροτεκτονισμού στη Γαλλία, εποπτεύοντας την ίδρυση πολλών στοών και προωθώντας τις αρχές του Διαφωτισμού.

Το 1809, ίδρυσε τη Μεγάλη Στοά της Ισπανίας, επεκτείνοντας περαιτέρω την επιρροή του στον Ελευθεροτεκτονισμό. Οι ηγετικοί του ρόλοι στην Μεγάλη Ανατολή της Γαλλίας και τη Μεγάλη Στοά της Ισπανίας υποδεικνύουν ένα υψηλό επίπεδο συμμετοχής και ευθύνης στην Τεκτονική Αδελφότητα.

Απεβίωσε στο Νιου Τζέρσεϊ το 1844.