Ο Γεώργιος Δ΄ (George IV , 1762–1830) υπήρξε Βασιλιάς του Ηνωμένου Βασιλείου και της Ιρλανδίας από το 1820 έως το 1830. Γεννήθηκε στις 12 Αυγούστου 1762, γιος του Γεωργίου Γ΄ και της Σαρλόττας του Μεκλεμβούργου-Στρέλιτς. Ενώ ήταν πρίγκιπας, ανέλαβε τον τίτλο του Πρίγκιπα της Ουαλίας το 1762 και έπαιξε σημαντικό ρόλο ως Αντιβασιλέας κατά τη διάρκεια της ψυχικής ασθένειας του πατέρα του (1811–1820).

Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του, ο Γεώργιος Δ΄ έμεινε γνωστός για την πολυτελή ζωή του, την αγάπη του για την τέχνη και την αρχιτεκτονική, καθώς και για την πολιτική του υποστήριξη στον Νόμο για τη Χειραφέτηση των Καθολικών του 1829. Ανέθεσε επίσης τη δημιουργία σημαντικών αρχιτεκτονικών έργων, όπως το Παβίλιο του Μπράιτον.

Ο Γεώργιος Δ’ ήταν Ελευθεροτέκτονας. Μυήθηκε στον Ελευθεροτεκτονισμό στις 6 Φεβρουαρίου 1787, όταν ήταν ακόμη Πρίγκιπας της Ουαλίας. Η μύησή του πραγματοποιήθηκε στη Βασιλική Στοά στην Αγγλία και στη συνέχεια έγινε προστάτης του Ελευθεροτεκτονισμού. Δεν συμμετείχε εκτενώς στη διοικητική λειτουργία, αλλά η σύνδεσή του προσέδωσε κύρος στην Αδελφότητα.

Ως μέλος της βασιλικής οικογένειας, κατείχε κυρίως τιμητικούς τίτλους παρά ενεργά προχωρούσε σε ανώτερους βαθμούς. Η συμμετοχή του ήταν κυρίως συμβολική, συνδεόμενη με το ρόλο του ως πολιτιστική και τελετουργική προσωπικότητα. Η σχέση του με τον Ελευθεροτεκτονισμό αντανακλά τους ευρύτερους δεσμούς μεταξύ της βρετανικής μοναρχίας και της Αδελφότητας κατά την εποχή εκείνη, επισημαίνοντας την επιρροή της στην κοινωνία και την αποδοχή της από εξέχοντα πρόσωπα.

Η υγεία του επιδεινώθηκε κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1820, και απεβίωσε στις 26 Ιουνίου 1830, αφήνοντας πίσω του μια βασιλεία γεμάτη αντιθέσεις, με έμφαση στην πολιτιστική ανάπτυξη αλλά και στην κριτική για τις προσωπικές του επιλογές.