Ερρίκος Ντυνάν, (Γενεύη, 8/5/1828 – Χέϋντεν, 30/10/1910)
Στοά La Candeur

Ο Ερρίκος Ντυνάν (Jean-Henri Dunant, 1828-1910) ήταν Ελβετός φιλάνθρωπος και λογοτέχνης, ευρύτερα γνωστός για τη σημαντική συνεισφορά του στην ίδρυση της Διεθνούς Επιτροπής του Ερυθρού Σταυρού. Γεννήθηκε στη Γενεύη και εργάστηκε ως επιχειρηματίας και λογοτέχνης πριν στραφεί στην ανθρωπιστική εργασία. Η επιτυχία του ήρθε το 1859, όταν, κατά τη διάρκεια του πολέμου Σαρδηνίας-Αυστρίας, παρατήρησε τις φρικαλεότητες του πολέμου και τις ελλείψεις στην παροχή βοήθειας στους τραυματίες. Με την ενθάρρυνση από αυτή την εμπειρία, ξεκίνησε την ιδέα του Ερυθρού Σταυρού, τον οποίο ίδρυσε το 1863. Η Διεθνής Επιτροπή του Ερυθρού Σταυρού αποτέλεσε έναν από τους κύριους οργανισμούς για την προστασία των θυμάτων πολέμου και την προώθηση της διεθνούς ανθρωπιστικής δράσης.

Η προσωπική ζωή του Ντυνάν χαρακτηρίζεται από έντονη πίστη σε ανθρωπιστικές αξίες και εθελοντική προσφορά.

Σχετικά με την Ελευθεροτεκτονική του ταυτότητα, ο Ερρίκος Ντυνάν ήταν πράγματι Ελευθεροτέκτονας. Μυήθηκε στη Στοά La Candeur, η οποία βρισκόταν στη Γενεύη και ήταν γνωστή για τη δέσμευσή της σε ανθρωπιστικά έργα και δημόσια υπηρεσία, κάτι που εναρμονιζόταν με τις προσωπικές του αξίες.

Η συμμετοχή του Ντυνάν στον Ελευθεροτεκτονισμό επηρέασε την ανθρωπιστική του οπτική και τη δέσμευσή του για τα ανθρώπινα δικαιώματα, καθώς πολλοί Ελευθεροτέκτονες της εποχής του ήταν έντονα εμπλεκόμενοι σε προοδευτικά ζητήματα, όπως η κοινωνική μεταρρύθμιση και η προστασία των αδυνάτων και των πασχόντων. 

Η δημιουργία του Ερυθρού Σταυρού από τον Ντυνάν και οι προσπάθειές του για την καθιέρωση ανθρωπιστικών αρχών σε διεθνές επίπεδο παραμένουν τα πιο σημαντικά επιτεύγματά του. Το έργο του, του απέφερε το Βραβείο Νόμπελ Ειρήνης το 1901, και παραμένει ως ένας από τους πιο επιδραστικούς ανθρωπιστές στην ιστορία.

Οι σχέσεις του με τον Ελευθεροτεκτονισμό, αν και σημαντικές, ήταν μόνο μία πτυχή του ευρύτερου οράματός του για έναν πιο δίκαιο και συμπαθητικό κόσμο.

Οι ανθρωπιστικές του δράσεις και η αφοσίωσή του στην ανακούφιση των θυμάτων πολέμου παραμένουν η πιο σημαντική κληρονομιά του.

Απεβίωσε στις 30 Οκτωβρίου 1910 στην Ελβετία.