Γεννήθηκε στις 20 Ιανουαρίου του 1859 στην Αθήνα από Αρκάδες γονείς. Παρακολούθησε τα εγκύκλια µαθήµατα αριστεύοντας και ακολούθως φοίτησε στη Νοµική Σχολή του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστηµίου, της οποίας ανακηρύχθηκε αριστούχος διδάκτωρ. Αφού συµπλήρωσε τις γνώσεις του στο Παρίσι, επανήλθε στην Αθήνα και διετέλεσε µέχρι το 1890 αρχισυντάκτης και διευθυντής της ιδρυθείσας από τον πατέρα του εφημερίδας «Παλιγγενεσία».

Εξελέγη Βουλευτής Αττικής (1895, 1902, 1905, 1908 και 1910). Στη συνεχεία, εκλέχθηκε Βουλευτής Αθηνών (1926 και 1936).  Υπηρέτησε δύο φορές ως υπουργός στις κυβερνήσεις του Αλέξανδρου Ζαΐμη και του Παναγή Τσαλδάρη. Ειδικότερα, χρημάτισε Υπουργός Δικαιοσύνης από τις 4 Δεκεμβρίου 1926 μέχρι τις 17 Αυγούστου 1927 και ως Υπουργός Οικονομικών από τις 25 Νοεμβρίου 1932 μέχρι τις 9 Ιανουαρίου 1933.

Διετέλεσε Πρόεδρος του Ελεγκτικού Συνεδρίου από το 1921 ως το 1923.

Εξέδωσε πολύτιµα βιβλία επί οικονοµικών και πολιτικών θεµάτων. Επεκτάθηκε και στη συγγραφή θεατρικών έργων, το δε έργο του «Αριστόδηµος» βραβεύτηκε και ανέβηκε στο Βασιλικό Θέατρο το 1906.
Μυήθηκε στη Στ. «Σκενδέρµπεης», επί Σεβ. Νικ. Βάρβογλη, διετέλεσε Ρήτ. και αργότερα Σεβ. Το 1911 εκλέχθηκε Μέγ. Διδ. και παρέμεινε σε αυτή τη θέση µέχρι το 1926. Συνετέλεσε στην οικονοµική ανόρθωση του Τάγµατος µαζί µε τους αδ. Σπ. Βελλή, Αντ. Μπουρνιά, Ν. Νώε και Ι. Μαργαρίτη, οι οποίοι συνέστησαν συνεταιρισµό προς εξεύρεση των απαιτούµενων πόρων για την απόκτηση Τεκτονικού Μεγάρου.

Αντιµετώπισε με υπευθυνότητα και πατριωτισμό το πρόβληµα των προσφύγων της Μικράς Ασίας ζητώντας τη βοήθεια ξένων τεκτόνων, οι οποίοι δηµιούργησαν την οργάνωση Near East Relief µε πρόεδρο τον Αμερικανό πρέσβη Η. Morgendau. Το 1947 µετέστη στην Αιώνια Ανατολή εργαζόµενος, αν και τυφλός, µέχρι την τελευταία στιγµή της ζωής του.