Υψηλάντης Αλέξανδρος

Αρχηγός Φ.Ε    
ΣΤ:. Palestine / Trois Vertue
(Κωνσταντινούπολη 1792 – Βιέννη 1828)    

 

Ο πρωτότοκος γιος του Ηγεμόνα της Βλαχίας, Κωνσταντίνου Αλ. Υψηλάντη και της Πριγκίπισσας Ελισάβετ Vacareskou . Ο Αλέξανδρος μπήκε στην Στρατιωτική Αυτοκρατορική Σχολή Πετρουπόλεως, σε ηλικία 15 ετών, έχοντας στο νου του την βαριά παρακαταθήκη της οικογενείας του : Οι Έλληνες μόνον εις εαυτούς πρέπει να στηρίζονται όπως γίνωσι ελεύθεροι. Ο Υψηλάντης αποφοιτά το 1810 και κατατάσσεται στην ανακτορική φρουρά. Έχει επιφανείς Ρώσους δασκάλους, αλλά και τον σπουδαίο διαφωτιστή Έλληνα Κ.Βαρδαλάχο. Μαθαίνει Γαλλικά, Γερμανικά και ήδη γνωρίζει τα Ρωσικά, τα Ελληνικά και αρκετά Βλάχικα – Ρουμανικά. Όντας Πρίγκιπας μπαίνει με άνεση και πολλή γοητεία στους κύκλους της αριστοκρατίας . Το1912-13 παίρνει μέρος στους πατριωτικούς πολέμους εναντίον του Ναπολέοντα. Το 1813 ο Τσάρος Αλέξανδρος Α΄ εκτιμώντας τις ικανότητες και ανδρεία του τον προάγει σε Συνταγματάρχη. Τρεις φορές θα λάβει μετάλλια ανδρείας: Αγ. Βλαδιμήρου 4ης τάξεως (μάχη Polotsk 6.8.1812), με τη Χρυσή Σπάθα εγχάρακτη΄΄ for Valour΄΄ (6.10.1812) και το 1813 στη μάχη του Bautzen το μετάλλιο Αγ. Αννας 2ης Τάξεως . Στη μάχη της Δρέσδης χάνει το χέρι του 26.8.1813. Ο Υψηλάντης θα συνοδεύσει σε διπλωματική αποστολή στη Βιέννη το 1814 τον Τσάρο όπου θα γνωριστεί με την υψηλή αφρόκρεμα της διπλωματίας. Ο Αυτοκράτορας το 1815 τον ονομάζει υπασπιστή του και το 1817 τον προάγει σε Υποστράτηγο, μόλις σε ηλικία 25 ετών. Το 1815-16 εκλέγεται αντιπρόεδρος της Βιβλικής εταιρίας Αγ. Πετρούπολης και επιμελείται μιας έκδοσης της Βίβλου στα Μολδαβικά. Την εποχή εκείνη συνδέεται συναισθηματικά αλλά και με βαθειά φιλία με την κόμισα Κωστάντια Τουρχάιμ και την αδελφή της Λούλου. Οι δύο αυτές γυναίκες θα του σταθούν αργότερα στη διάρκεια της μακρόχρονης φυλάκισής του. Το 1820 ο Εμμανουήλ Ξάνθος συνιδρυτής της Φιλικής Εταιρίας του προτείνει την ανάληψη της ηγεσίας της Φ.Ε και του απελευθερωτικού αγώνα των Ελλήνων. Ο Υψηλάντης την αποδέχεται , ονομάζεται Επίτροπος της αρχής και μυείτε στη Φ.Ε. Αρχίζει αμέσως την οργάνωση του αγώνα, στέλνει αποστόλους σε όλες τις εστίες των Ελλήνων, ζητώντας αφύπνιση και συμμετοχή. Διοργανώνει τα οικονομικά με τοπικές εφορίες δημιουργεί την Εθνική Κάσσα. Ζητά από τους μεγαλεμπόρους της διασποράς οικονομική ενίσχυση. Στέλνει ενθουσιώδεις προκηρύξεις. Στρατολογεί άνδρες και κάνει συμμαχίες με τους άλλους Βαλκάνιους αρχηγούς ( Ομπρένοβιτς, Σούτσος, Βλαδιμιρέσκου, Σάββας κ.α) .Οι παλιοί Ρώσοι συμπολεμιστές του είναι πλέον υψηλόβαθμοι αξιωματικοί και του υπόσχονται μεγάλη βοήθεια και συμμετοχή στον αγώνα, Αναφέρουμε μερικά ονόματα : Μιχ. Ορλώφ, Νεπένιν, Πεστέλ, Πουστίν, Ραέφσκι, Βολκόνσκι, οι ποιητές Αλεξ. Πούσκιν, Κιουχελμπέχερ, Ριλέγιεφ και τόσοι άλλοι που έβλεπαν με ενθουσιασμό τον ξεσηκωμό των Ελλήνων. Η απόφασης της κήρυξης ελήφθη και ο Υψηλάντης θα περάσει τον Προύθο ποταμό στις 22 Φεβρουαρίου το 1821 και στις 26 /2 ο Μητροπολίτης Ιασίου ευλογεί τους επαναστάτες. Ο Υψηλάντης ζητά επισήμως την στήριξη και αναγνώριση της επανάστασης από τον Τσάρο (24/2). Δυστυχώς κάτω από την πίεση του Μέττερνιχ και λόγω των συμφωνιών της Ιερής Συμμαχίας αρνείται οιαδήποτε ανάμιξη. Ο Σουλτάνος ζητά τον αφορισμό των επαναστατών από τον Πατριάρχη και αμέσως κινεί στρατεύματα σε καταδίωξη του Υψηλάντη. Η κατάσταση επιδεινώνεται ραγδαία οι μάχες που δίνονται είναι ηρωικές αλλά δεν έχουν κάποιο αποτέλεσμα. Ο στρατός που είχε συγκεντρωθεί ήταν ανεκπαίδευτος και απείθαρχος. Μόνη λαμπρή εξαίρεση ο Ιερός Λόχος που όμως θα παγιδευτεί αναίτια σε μία άνιση μάχη και θα καταστραφεί στο Δραγατσάνι (5. 6.1821). Ο Υψηλάντης περνάει τα σύνορα της Αυστρίας για να αποφύγει τους διώκτες του. Εκεί αρχίζει και ο τραγικός επίλογος της ζωής του. Θα συλληφθεί με τους αδελφούς του και τους ακολούθους του και θα περάσουν επτά χρόνια μαρτυρικής φυλάκισης στα φρούρια του Μunkatz και Theresienstadt. Όταν θα πάρει χάρη αποφυλάκισης από τον νέο Τσάρο Νικόλαο Α΄ θα είναι πολύ άρρωστος, στη πορεία του για την ελευθερία θα σταματήσει σ΄ ένα Πανδοχείο της Βιέννης. Η συνέχιση του ταξιδιού του είναι αδύνατη. Οι αγαπημένες φίλες του Λούλου και Κωνστάντια θα είναι πλάι του όπως και ο γραμματέας του Γ. Λασσάνης, ο υπηρέτης του Καβαλερόπουλος. και τα αδέλφια του Νικόλαος και Γεώργιος. Θα φύγει σαν ένας θλιμμένος άγγελος που δεν είδε ποτέ την λεύτερη πια πατρίδα του στις 31.1. 1828, σε ηλικία 36 ετών.